Jar City

Γερός σκηνοθέτης! Ξέρει τη χρήση των φακών, τη δυνατότητα και τη δυναμική των πλάνων. Ξέρει να επιλέγει ηθοποιούς και χώρους. Ξέρει να φτιάχνει, να πλάθει, «δικούς» του κόσμους! Ο Μπαλτάσαρ Κορμάκουρ αποσπά την προσοχή σου και το σεβασμό σου. Η ταινία του εικαστικά, σκηνοθετικά, φωτογραφικά, ακόμα και μουσικά και ηχητικά, σε καθηλώνει!

Ολη αυτή η δύναμη, όλη αυτή η τέχνη και η τεχνική, όλη αυτή η γνώση, δυστυχώς, τοποθετήθηκαν σε ένα τυπικό αστυνομικό θέμα. Σε ένα μεταφυσικό και θρησκόληπτο θρίλερ! Ενας ηλικιωμένος άντρας βρίσκεται σκοτωμένος. Ο επιθεωρητής της περιοχής και η ομάδα του, ελλείψει στοιχείων, κινούνται στο σκοτάδι. Ψάχνοντας την υπόθεση, μαθαίνουν - και μαθαίνει και ο θεατής - πως ο σκοτωμένος υπήρξε ένας στυγερός δολοφόνος και ο περίγυρός του όμοιος με εκείνον.

Ακόμα και αυτό το θέμα θα μπορούσε να είχε κάποιο ενδιαφέρον και, ίσως, ο θεατής, για τις δικές του ανάγκες, να έκανε κάποιες κοινωνικές αναφορές. Δυστυχώς, ο Ισλανδός σκηνοθέτης προτίμησε να κινηθεί στις μεταφυσικές και στις φανταστικές περιοχές. Εμπλεξε το ρεαλισμό και την πραγματικότητα με εξωπραγματικά, «ιατρικά» θέματα και με θέματα επιστημονικής φαντασίας, αλλά και με μεταφυσικές και θρησκόληπτες αναζητήσεις και επήλθε χάος!

Από κάποιο σημείο και μετά παύεις να ασχολείσαι με τα διαδραματιζόμενα στην οθόνη, έχουν, άλλωστε, στο μεταξύ μπλέξει τόσο πολύ μεταξύ τους, που δε σε ενδιαφέρει η ιστορία, αλλά η εικόνα. Η οποία, ακόμα και όταν είναι άδεια από περιεχόμενο, εξακολουθεί να είναι γοητευτική. Στο τέλος, βέβαια, όπως είναι φυσικό, χάνει και αυτή την αξία της. Κρίμα! Γιατί υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις!

Κάποιοι θα πουν, ναι, αλλά πρόκειται για φιλμ νουάρ, για ανανέωση του φιλμ νουάρ! Και εσύ πάλι θα επιμείνεις και θα πεις: Και, λοιπόν; Γιατί ξέρεις πως οι εικόνες, όσο δυνατές και αν είναι, δε φτάνουν από μόνες τους να δημιουργήσουν ένα καλλιτεχνικό έργο. Χρειάζεται και το άλλο σκέλος. Το άλλο ποδάρι για να πατάει στη γη το καλλιτεχνικό έργο. Το περιεχόμενο!

Παίζουν: Ινγκβαρ Ε. Σίγκουρντσον, Αγκίστα Εύα Ερλεντσντστιρ, Β. Η. Χάραλαντσον.

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης