Τρίτη γαλλική υπεροχή. Αυτό το τριήμερο, για να μην παρεξηγηθώ. Από τον 46χρονο Λοράν ντε Μπαρτιγιά. Με σπουδές στην ιστορία της τέχνης, ανησυχίες φωτογράφου και επιδόσεις στο ντοκιμαντέρ. Τρεις ιδιότητες που στην ταινία του «Αυτό που είδαν τα μάτια μου- Το μυστήριο του Watteau» λειτουργούν σαν μια ενιαία οντότητα για τον ίδιο σκοπό.
Στην πραγματικότητα αυτή η μικροσκοπική ταινιούλα λειτουργεί σαν μιαν αόρατη διόρθωση του «Κώδικα Ντα Βίντσι». Ο Γάλλος αφαιρεί μεγαλοστομία, καταστρέφει μεταφυσική και με αιλουροειδείς κινήσεις επιχειρεί να συνδέσει ένα μυστήριο από πίνακα ζωγραφικής με μια ιδιαίτερη σχέση ερωτική.
Όλα αυτά ακούγονται φιλολογικά και στατικά. Όμως με την ικανότητα να σκηνοθετεί ντοκιμαντερίστικα και «ρε αλιστικά» καταφέρνει μια ασήμαντη για τους κοινούς θνητούς λεπτομέρεια των ερευνητών της ζωγραφικής, να το μετατρέπει ενίοτε σε θρίλερ μιας συνωμοσίας οικουμενικής.
Με δυο λόγια:
Η Λουσί (Σιλβί Τεστούντ), φοιτήτρια- ερευνήτρια της ιστορίας της τέχνης, σκαλίζει μετά μανίας τη διαδρομή του Γάλλου ζωγράφου Ζαν Αντουάν Βατό (1684-1721). Ειδικά έναν πίνακα και συγκεκριμένα την ανώνυμη φιγούρα μιας αινιγματικής γυναίκας που είναι αποτυπωμένη και σχεδόν χαμένη στον φόντο του ίδιου πίνακα. Όταν όμως θα καταφύγει στον καθηγητή της, ειδικό στον Βατό, απογοητεύεται, αλλά δεν εγκαταλείπει τον στόχο της. Η εξέλιξη θα ανατραπεί από έναν κωφάλαλο μίμο του δρόμου, με αποτέλεσμα μια έρευνα που κρατάει διακόσια χρόνια να έρθει τα πάνω- κάτω!
Και ζωγραφική, και θρίλερ, και αίσθημα Λεπτοκαμωμένο και κομψό Ανώτερο από τον κινηματογραφικό «Κώδικα Ντα Βίντσι» (θρίλερ με φινέτσα)Του Δημήτρη Δανίκα (TA NEA)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου