Ο Laurent de Bartillat, σκηνοθετικά εγκρατής, αποδεικνύει ότι γνωρίζει τα όρια μεταξύ λογικής και παραλόγου, αλαζονείας και μετριοφροσύνης, ενώ στέκεται μακριά από το στυλ ταινιών τύπου The Da Vinci Code, αποφεύγοντας τα στοιχεία των φιλμ δράσης που μπορεί να καταστούν θανατηφόρα για μία δημιουργία που αναλίσκεται στις θεωρίες και τα μυστήρια της τέχνης. Αυτό αυτόματα σημαίνει ό,τι με δυσκολία μία τέτοιου είδους ταινία θα καταφέρει να προσεγγίσει την πεντάδα του box office και να κάνει την εισπρακτική διαφορά. Τίποτα όμως δεν είναι αδύνατο… Το Ce que mes Yeux ont Vu δε σ`αφήνει να χαθείς στη συνωμοσιολογία. Έχει δραματουργική συνοχή και σκηνοθετική σειρά. Είναι σεναριακά στρωτό, χωρίς υπερβολές και μπερδέματα. Ο σκηνοθέτης ξέρει να διατηρεί τις ισορροπίες και μπορεί να μεταφέρει άμεσα τις σκέψεις του για την ιστορία, την τέχνη και εν προκειμένω τη ζωγραφική. Παρά τα όποια σεναριακά κενά και τις απρόοπτες συναισθηματικές εναλλαγές των χαρακτήρων, η ταινία ιντριγκάρει απλώνοντας ένα πέπλο μυστηρίου πάνω από την ιστορία της τέχνης, διευρυμένο εν συνεχεία στην ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. Καταφέρνει να το εξαπλώσει στο χτίσιμο της ανθρώπινης ιστορίας, στην ίδια την ανθρώπινη καθημερινότητα, επιτυγχάνοντας με τον τρόπο αυτό να πείσει ότι τα πάντα έχουν στηλοθετηθεί με βάση τη μυστηριακή δομή και τελικά ότι όλα γύρω μας κρύβουν ένα σημαντικό μυστικό. Λειτουργικοί παραλληλισμοί, αναλυόμενοι στο μέτρο του δυνατού, εικόνες με ουσία και πληθώρα λεπτομερειών που εξαντλούνται ταχύτατα προς επίτευξη μίας εύπεπτης αφήγησης.
Ένα ανέλπιστα καλό φιλμ, μία διαφορετική ματιά στα μυστήρια της τέχνης και τους ιστορικούς προβληματισμούς. Ένα φιλμ που μιλάει σε κάθε πλάνο του και εκπέμπει ενέργεια μέσα από κάθε εικόνα του. Με συναίσθηση περιεχομένου, αξιοπρεπέστατες ερμηνείες και με αρκετές διαβαθμισμένες αδυναμίες που εξανεμίζονται μπροστά στο τελικό ικανοποιητικό σύνολο.
Βασίλης Καγιογλίδης Cine.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου