Ποιοτικά δε φτάνει ... το λεκτικό γέλιο των Αμερικανών, αλλά τουλάχιστον οι Βόρειοι προσπάθησαν αρκετά για να αποφύγουν μία αρπαχτή ελληνικού τύπου το "ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ", με το οποίο έχει λίγες ομοιότητες... Άλλωστε η ταινία στην Ισλανδία έκανε ρεκόρ εισπράξεων και αυτό χωρίς δεύτερη κουβέντα οφείλεται στην κεντρική "πιασάρικη" ιδέα του σεναρίου. Τέλος για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται χαρακτηριστικά η διαφορά των λαών στην αίσθηση του χιούμορ. Θα το διαπιστώσουν πολύ εύκολα οι μεσογειακοί θεατές με το θερμό ταμπεραμπέντο και θα διακρίνουν δια γυμνού οφθαλμού τις διαφορές τους με το "ψυχρό" φλεγματικό και περισσότερο εγκεφαλικό χιούμορ των Βορείο-ευρωπαίων. Όσο πιο μακριά "γεωγραφικά", άλλο τόσο μακριά κι η διαφορά στην αντίληψη του ανατρεπτικού κωμικού γκαγκ. Θα γελάσουν οι κρυόκωλοι, για να το πω λιανά, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Δυστυχώς, είναι τόσο ανώδυνη, που παρά την διαφορετικότητα στον τρόπο σκηνοθεσίας και στο μοναδικά όμορφο τοπίο στο οποίο έγιναν τα γυρίσματα δεν απομακρύνεται ούτε στιγμή από τους στόχους μιας εμπορικής, εύπεπτης και ρηχής επιτυχίας, με τηλεοπτικές καταβολές. Τότε ποιά η διαφορά της από μία ανάλογα "ξυνισμένη" mainstream χολιγουντιανή αρπαχτή ενός auteur; Καμία...
Δημήτρης Παπαμίχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου